Hannibal Barca et Elissa-Didon
Heureux qui comme Ulysse, a fait un beau voyage,
Ou comme Hannibal, le conquéreur à blason,
A régné sur Carthage, comme Elissa-Didon,
Intrépides et audacieux, on chante leurs louanges !
Comment pourrai-je, hélas, leur rendre les hommages ?
Valeureux aventuriers, sont revenus glorieux,
Ont parcouru des terres et sillonné des mers,
Combattu des rois, et marché sur le dragon de neige !
Plus que la vie, armés de bravoure ont défié les dieux,
N’évite pas les chemins escarpés pour monter vers les cieux,
Combattre des monstres, d’étranges créatures et ténébreux,
Rien ne me fait peur, que de ne plus rentrer chez moi,
Semer le blé doré, récolter les olives et sentir le jasmin,
Respirer la terre de ma patrie, dans le creux de ma main.
|
Hannibal barca e Elissa-Didon
Feliz aquele, que como Ulisses, fez uma boa viagem,
Ou como Hannibal, o conquistador do brasão de armas,
Que reinou em Cartago, como Elissa-Didon,
Intrépidos e audaciosos, cantam os seus louvores!
Como é que eu poderei, oh meu Deus, fazer-lhes as suas homenagens?
Bravos aventureiros, voltaram gloriosos,
Percorreram terras e atravessaram mares,
Combateram contra os reis, e caminharam sobre o dragão de neve!
Mais que a vida, cheias de bravura desafiaram os Deuses,
Não evitam os caminhos escarpados para subir aos céus,
Combatem os monstros, estranhas criaturas e tenebrosas,
Aquilo que mais temo é não voltar a casa,
Semear o trigo dourado, recolher asa azeitonas e cheirar o jasmim,
Respirar a terra da minha pátria, num punhado da minha mão.
|
Annibale Barca e Elissa Didone
Felice chi come Ulisse ha fatto un bel viaggio
O come Annibale il conquistatore blasonato
Ha regnato a Cartagine come Elissa Didone
Intrepidi e audaci cantiamone le lodi!
Come potrò,ahimè,rendere loro omaggio?
Valorosi avventurieri sono ritornati gloriosi,
Hanno percorso terre e solcato mari
Combattuto re e camminato su draghi di neve!
Più della vita,armati di coraggio hanno sfidato gli dei
Non hanno evitato i percorsi scoscesi per salire verso i cieli
Combattere mostri,strane e tenebrose creature
Niente mi fa più paura di non tornare a casa mia
Seminare il grano dorato,raccogliere le olive e odorare il gelsomino
Respirare la terra della mia patria nel palmo della mia mano.
|
Αννίβας και Διδώ
Ευτυχισμένος, όπως ο Οδυσσέας , είχε ένα μεγάλο ταξίδι,
Ή όπως o στρατηγός Αννίβας,
Και η Διδώ που βασίλεψαν στην Καρχηδόνα,
Τόσο ατρόμητοι και δύο που τους πλέκουμε το εγκώμιο!
Πώς θα μπορέσω άραγε να αποδώσω τις πρέπουσες τιμές
Σε αυτούς τους γενναίους και τολμηρούς ταξιδευτές,
Που ταξίδεψαν σε όλη τη γη διασχίζοντας τις θάλασσες,
Πολέμησαν τους βασιλιάδες και περπάτησαν μέσα στο χιόνι ;
Περισσότερο από τη ζωή , οπλισμένοι με θάρρος αψήφησαν τους θεούς,
Δεν απέφυγαν τις δύσκολες διαδρομές για να φτάσουν μέχρι τους ουρανούς,
Πολεμώντας τέρατα, παράξενα και σκοτεινά πλάσματα.
Τίποτα δεν με φοβίζει περισσότερο από το να μην γυρίσω στο σπίτι μου,
Για να σπείρω το σιτάρι , να μαζέψω τις ελιές και να μυρίσω το γιασεμί
Να αναπνεύσω τη γη της χώρας μου , στη χούφτα του χεριού μου.
|
وعليسة ديدون حنبعل باركا
طوبى لمن قام برحلة جميلة مثل أوليس
أو كما حنبعل باركا القائد العسكري
وحكم قرطاج كما عليسة ديدون
الشجعان والمقداميون، والمدح يشيد بهم
كيف يمكنني، للأسف، رواتبهم احترامهم؟
عاد المغامرين الشجعان بكل مجد
و قد تخطوا البرور و البحار
قاتلوا الملوك، ومشوا على التنين الثلجي
أكثر من الحياة، تحدوا الآلهة مسلحين بالشجاعة
لا تتجنب الطرق المتشعبة لترتفع إلى السماء،
وتقاتل الوحوش تلك المخلوقات الغريبة والظلمات
لا شيء يخيفني إلا الرجوع إلى بلدي
و زرع القمح الذهبي وجمع الزيتون و عطر الياسمين
و تنفس هواء وطني في كف يدي
|
Hannibal Barca and Dido-Elissa
Happy he who like Ulysses, has had a great trip,
Or as Hannibal the Conqueror of blazon,
Has ruled Carthage as Elissa-Dido,
And intrepid audacious, they sang their praises!
How I can alas give their tributes?
Brave adventurers who returned glorious,
Traveled land and sailed the seas,
Fought kings, and walked on the snow dragon!
More than life armed with courage, defying the gods,
Do not avoid the steep paths to go up to the heavens,
Fight monsters, strange and dark creatures,
Nothing scares me more, than not going home,
Sowing the golden wheat, harvest the olives and smell the jasmine,
Breathe the earth of my country, in the palm of my hand.
|