Comme mon chien

Heureux qui, comme mon chien, a fait un beau voyage,
Et comme nous qui avons la raison,
Il est retourné, plein d'usage et raison,
Vivre entre ses proches humains le reste de son âge !

Quand retrouverai-je, hélas, de mon patron
les jeux, les câlins, et en quelle saison
Reverrai-je les gens de ma chaude maison,
Qui m'est si chère, et beaucoup davantage ?

Plus ne me plaît la distance qu'ont crée mes patrons
Que des humains vilains les durs bâtons,
Plus que le bâton dur me plaît l'affection fine :

Plus mon jeune patron, que les tristesses de l'asile,
Plus mon petit copain, que le triste domicile,
Et plus que la prison, la doulceur Livournine.

Como o meu cão

Feliz é aquele que, como o meu cão, fez uma bela viagem,
E como nós usamos a inteligência
Ele voltou, cheio de uso e razão,
Viver entre os humanos o resto da sua idade!

Quando hei-de encontrar, infelizmente, o meu dono,
Os jogos, os abraços e em que época.
Hei-de ver as pessoas da minha quente casa,
Que é tão querida para mim, e muito mais?

Eu gosto mais da distância que criaram os donos
Mais do que dos humanos maus com as varas duras,
Mais do que as varas gosto do afeto dos humanos.

Mais que o meu jovem dono do que as dores do asilo,
Mais que o meu pequeno companheiro, do que triste domicílio,
Mais que uma prisão, a doçura Livourine.

Come il mio cane.

Felice come il mio cane ha fatto un bel viaggio
E come noi che abbiamo l’intelletto
Lui è tornato pieno di ragione
A vivere in mezzo agli umani il resto della sua vita!
 
Quando ritroverò,ahimé,il mio padrone
I giochi,le coccole in quale stagione
Potrò vedere persone della mia calda casa,
Che mi è così cara e molto di più?
 
Più non mi piace la distanza dai miei padroni
Che degli uomini villani il duro bastone
Più del bastone duro mi piace l’affetto delicato
 
Più mi piace il mio giovane padrone della tristezza dell’ esilio
Più il mio piccolo compagno che il triste domicilio
E più della prigione la dolce Livorno

Όπως ο σκύλος μου

Ευτυχισμένος όπως ο  σκύλος μου , είχε ένα ωραίο ταξίδι ,
και όπως εμείς οι λογικοί άνθρωποι,
επέστρεψε , γεμάτος αναμνήσεις
Για να ζήσει  με τους ανθρώπους του τα υπόλοιπα χρόνια του!

Πότε άραγε  θα βρω  το αφεντικό μου
Τα παιχνίδια,  τα χάδια , και ποια εποχή
Θα δω τα αφεντικά μου  στο  ζεστό μου σπίτι,
Που  είναι τόσο αγαπητό σε μένα και όχι μόνο ;

Περισσότερο  μου αρέσει η απόσταση που τα αφεντικά μου κρατούσαν
Παρά η ανθρώπινη κακία και  οι ανελέητες ξυλιές,
Περισσότερο από το σκληρό ραβδί μου αρέσει  η αγάπη.

Περισσότερο μου αρέσει το αφεντικό μου παρά  οι λύπες του ασύλου ,
Περισσότερο μου αρέσει ο φίλος μου παρά  το θλιβερό σπίτι
Και  πάνω από τη φυλακή βάζω την γλυκύτητα του Λιβούρνου!

مثل كلبي

سعيد مثل كلبي، الذي قام برحلة رحلة جميلة،
و مثلنا نحن من نمتلك العقل
عاد مليئا بالحكمة و المعرفة
يعيش بين أقاربه من البشر ما تبقى من عمره

متى أجد للأسف، مدربي
وألعابه، و لطافته وفي أي موسم
سأرى الناس في بيتي الدافئ،
الذي هو عزيز جدا بالنسبة لي، وأكثر من ذلك بكثير؟

بالإضافة إلى أنني أحب المسافة التي صنعها أسيادي
البشر الأشرار و العصي الصلبة،
و أكثر من العصا غليظة أحب المودة الجميلة:

وأكثر من مدربي الصغير، أحزان اللجوء،
و صديقي الصغير، و المنزل الحزين
وأكثر من السجن، اللطافة الليفورنية.

Like my dog

Happy is he who, like my dog, made a beautiful journey,
And as we ourselves, who have the reason
Have returned full of custom and reason
To live among their human relatives the rest of his age!

When shall I find, alas my master,
Games, cuddling, and in what season
Will I see people in my warm house,
Which is so beloved to me, and much more?

I am pleased more distance that have created my masters
Than human villains hard sticks,
More than the hard stick, I like fine affection:

More my young master, the sorrows of asylum,
More my little friend, than the sad home
And more than the prison, the Livournine sweetness .