Christmas - New Year! The happiest days of the year. Greetings, gifts, carols, Christmas trees and many many treats.
Greece has a lot of customs about these festive days. The beginning of some of them is lost in the distant past, in ancient Greece. Some are more modern, influenced by the habits of other peoples.
But everything is inextricably bound up with the Greek mentality, the love for nature, kindness and solidarity with the fellow man.
From hundreds of Christmas customs, the students of the project present some of them that are found all over Greece.
Christopsomo (Christ´s bread)
by Eleftheriadi Niki, Papadopoulou Theofania, class B
Christmas carols
by Roumelioti Eleni, Roumelioti Christina-Panagiota, class B and C
Christmas desserts
by Taxtsidou Konstantina, Tsoukalas Tilemachos, Theodoridou Olga
Bonamas
by Eleni Konstantinidi
The Christmas tree
by Mpista Sandra, Savvaki Maria, class B
The Christmas wreath
by Gerontidou Olga, Theodoridou Maria, Euthimiadou Martha, class C
Exchange gift
by Mpista Sandra, Savvaki Maria
Goblins
by Doureka, Doulos, Zakopoulou, class A
Feeding the spring
by Tzouvara
Greek boat
by Pitsineli Maria, Trianti Alexandra, class B
PIG SLAYING (GOUROUNOHARA)
by Tzouvara
THE SANCTIFICATION OF THE WATERS AND THE SANCTUARY
by Tarambolas Sotiris, Orsopoulou Valia, Roga Olga, class A
Christmas socks
by Tarambolas Sotiris, class A
The custom of the pomegranate
by Isoufi Klarisa, Karkoulias Vasilis, Mpogntanti Kirilos, class B
Christoxilo (Christ's wood)
by Anagnostou
ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΞΥΛΟ
(greek)
by Anagnostou
Το τάισμα της βρύσης
(Greek)
by Tzouvara
ΧΟΙΡΟΣΦΑΓΙΑ (ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΑ)
(greek)
by Tzouvara
On Thursday 20/12/2018, our school organized a festive event to present the European Erasmus+ projects that it has already completed or is currently implementing. The title of the "European School x 5" demonstrates the stable presence of the school from 2016 to 2020 in the Erasmus+ European projects and their success. After the brief presentation of all the projects, the director of the School gave the European mobility certificates, Europasses, to all mobility participants, students and teachers. The event was attended by representatives from the Municipal Authority of Acharnes, the local community associations, many visitors, teachers from other schools and students and their parents. Students of the choir celebrated the event singing Christmas and New Year's Carols. In the school area, a festive bazaar was held at the same time with students' creative designs, the proceeds of which were donated for charity.
by Theofania Papadopoulou & Hlectra Dervisi, A4
Στις Αχαρνές, το πρωί του Σαββάτου του Λαζάρου, οι κοπέλες ντύνονταν με τα καλά τους και πηγαίνανε από πόρτα σε πόρτα. Είχανε μαζί τους ένα καλαθάκι στο οποίο έβαζαν τα αυγά που ζητούσαν από κάθε νοικοκυρά, λέγοντας :
“Δώστε στο Λάζαρο ένα αυγό
γιατί βράδιασε και πότε θα φύγει”
Λάζαρος απελυτρώθη, ανεστήθη κι εσηκώθη
Tην Κυριακή των Βαΐων, όσοι είχαν δάφνη στο σπίτι τους, έκοβαν μερικά κλαδιά και τα πήγαιναν στην εκκλησία. Τα έδιναν στον παπά, ο οποίος τα διάβαζε και μετά μοιράζονταν στον κόσμο. Αυτά τα βάγια, οι Μενιδιάτες τα έβαζαν στο εικονοστάσι, μαζί με το βασιλικό, που έπαιρναν από την εκκλησία, την ημέρα του Σταυρού. Όταν οι νοικοκυρές ήθελαν να πιάσουν καινούργιο προζύμι, τότε σταύρωναν το αλεύρι με το βασιλικό και τα βάγια που είχαν στο εικονοστάσι, έβαζαν και λίγο αγιασμό και έτσι, γινόταν προζύμι χωρίς μαγιά, κάτι το οποίο θεωρούσαν σαν θαύμα.
Παράλληλα, εκείνο το κυριακάτικο πρωινό, τα παιδιά τραγουδούσαν:
«Ημέρα Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει
στην πόλη Βηθανία
με κλάδους και βαΐα».
Όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, οι Μενιδιάτες νήστευαν το λάδι και έκαναν ευχέλαια, για να αγιάσει το σπίτι και να μπει σε αυτό η ευλογία, ώστε να μπορούν οι νοικοκύρηδες να κοινωνήσουν.
Τη Μεγάλη Δευτέρα, η νύφη, με γλυκά, καφέ, ζάχαρη και ξηρούς καρπούς, έκανε επίσκεψη στην πεθερά. Η πεθερά, της έδινε ένα φόρεμα ή της κρέμαγε στο λαιμό μια χρυσή λίρα. Επίσης της έδενε στο χέρι πολλές χρυσές κλωστές, τους «Μάρτηδες», για να μην την κάψει ο ήλιος. Τους «Μάρτηδες», η νύφη τους μοίραζε στο σόι της.
Την Μεγάλη Τετάρτη, έπιαναν το προζύμι στην εκκλησία, από το οποίο έπαιρναν όλα τα νοικοκυριά.
Την Μεγάλη Πέμπτη, οι νοικοκυρές βάφανε τα κόκκινα αυγά, γιατί κόκκινος βάφτηκε ο μανδύας του Χριστού από το αίμα. Την ίδια μέρα ζυμωνόταν και η «κοσόνα», δηλαδή ένα ψωμί σε σχήμα οβάλ, με κεντήματα και ένα κόκκινο αυγό στη μέση, το οποίο πήγαινε ο νονός στο βαφτιστήρι μαζί με τη λαμπάδα και ένα ζευγάρι καινούργια παπούτσια. Επίσης, το βράδυ της ίδιας μέρας μαζεύονταν όλοι, μετά τη θεία ακολουθία και στόλιζαν τον Επιτάφιο, με λουλούδια που έφερναν από το περιβόλι τους. Συνήθως στόλιζαν τον Επιτάφιο οι κοπέλες, αλλά και τα αγόρια, ενώ οι ηλικιωμένοι κάθονταν γύρω από τον Επιτάφιο και μοιρολογούσαν:
«-Σήκω Χριστέ να περπατήσεις
-Δεν μπορώ να περπατήσω, πόδια, χέρια, έχω σπασμένα
-Σήκω Χριστέ και κάνε πέρα
-Πόδια, χέρια, τα ‘χω καρφωμένα».
Αφού τελείωνε το στόλισμα του Επιταφίου, πέρναγαν όλοι από κάτω, για να πάρουν ευλογία. Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής, μετά την Αποκαθήλωση, συνηθιζόταν η επίσκεψη και στις άλλες ενορίες, για να δουν το Επιτάφιο, αλλά και στο νεκροταφείο, όπου γινόταν τρισάγιο, για τις ψυχές των κεκοιμημένων, ενώ μετά την περιφορά του Επιταφίου, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, όλοι έπαιρναν λίγα λουλούδια, τα λεγόμενα «Σταυρολούλουδα», για φυλαχτό. Αν αρρώσταινε κανείς, λιβάνιζαν μ’ αυτά ή τα χρησιμοποιούσαν όταν κάποιος ήταν ματιασμένος.
Μέχρι το Μεγάλο Σάββατο, οι Μενιδιάτισες, έφτιαχναν τα πασχαλινά κουλούρια, το τσουρέκι και το κουλούρι της Λαμπρής. Το κουλούρι αυτό, ήταν ένα ψωμί στρογγυλό, του οποίου η ζύμη είχε διάφορα μυρωδικά (γλυκάνισο) και λίγο λάδι. Αφού έβαζε τη ζύμη σε στρογγυλό ταψί, η νοικοκυρά έφτιαχνε από το ίδιο το ζυμάρι δύο μπαστούνια, τα οποία τοποθετούσε πάνω στο ψωμί, σε σχήμα σταυρού και στη μέση έβαζε ένα κόκκινο αυγό. Κόκκινα αυγά, επίσης, έβαζε και σε κάθε μια άκρη του σταυρού. Ύστερα κένταγε το ψωμί, με δύο πιρούνια, κάνοντας του διάφορα διακοσμητικά σχέδια και αφού φούσκωνε, το έψηνε. Αυτό το ψωμί, κοβόταν το βράδυ της Ανάστασης, στο γιορτινό τραπέζι.
Το Μεγάλο Σάββατο, έσφαζαν τα αρνιά και τα ετοίμαζαν για την επόμενη ημέρα, όπου θα τα σούβλιζαν. Για το βράδυ, ετοίμαζαν σούπα από τα σφαχτά, με τις κοιλιές, τα ποδαράκια και το κεφάλι, του αρνιού. Επίσης, η νοικοκυρά, ετοίμαζε τη μαγειρίτσα, η οποία γινόταν με μαρούλι και συκώτι αρνιού.
Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, όλοι πήγαιναν στην εκκλησία, φορώντας τα καλά τους ρούχα και κρατώντας ένα κόκκινο αυγό και μια λαμπάδα. Όταν ο ιερέας έλεγε το «Χριστός Ανέστη», όλοι αγκαλιάζονταν και φιλιόνταν μεταξύ τους και τσούγκριζαν τα κόκκινα αυγά, που είχαν φέρει μαζί τους, ενώ ακούγονταν τουφεκιές και εκρήξεις δυναμιτών. Όταν η κάθε οικογένεια γύριζε στο σπίτι, τότε ο νοικοκύρης έκανε ένα σταυρό, με τον καπνό της αναμμένης λαμπάδας, πάνω από την πόρτα, για ευλογία. Ύστερα, έτρωγαν όλοι μαζί στο γιορτινό τραπέζι, ενώ ο γηραιότερος σταύρωνε και έκοβε στα τέσσερα το γιορτινό ψωμί.
Την Κυριακή του Πάσχα, έψηναν το αρνί και το κοκορέτσι και η μέρα κυλούσε με χορό και τραγούδι. Οι Μενιδιάτες πίστευαν στα διάφορα «σημάδια», όσον αφορά στο πεπρωμένο και γι’ αυτό, από την πλάτη του αρνιού, πρόσεχαν ένα κόκαλο, τη λεγόμενη σπάλα, που πολλοί πίστευαν ότι είχε διάφορα σημάδια που προμήνυαν το μέλλον του νοικοκύρη. Τη μέρα της Λαμπρής, η πεθερά έκανε δώρο στη νύφη μια λαμπάδα, ίση με το μπόι της, χρυσαφικά και φόρεμα, ενώ ο πεθερός έκανε δώρο στο γαμπρό πουκάμισο, κόκκινα αυγά και κουλούρια.
___________________________________________________________________
1st May customs
by Michalis Miris & Kirilos Mpogkntanti, B2 & A3
Ιστορία πρωτομαγιάς
Η Πρωτομαγιά είναι από τις ελάχιστες γιορτές χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο που έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας και έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Είναι η πρώτη ημέρα του Μαΐου και η γιορτή της Άνοιξης
Ο Μάιος, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maia (Μάγια), η οποία ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη Μαία που σημαίνει τροφός και μητέρα.
Η Μάγια ταυτίστηκε με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, τη μητέρα του Ερμή στον οποίο αφιερώθηκε ο μήνας Μάιος.
Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου και ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Για τη λαϊκή αντίληψη, στο μήνα Μάιο συνυπάρχουν οι ιδιότητες του καλού και του κακού, της αναγέννησης και του θανάτου και συγκεντρώνονται την πρώτη του ημέρα, την Πρωτομαγιά.
Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς σηματοδοτεί την τελική νίκη του καλοκαιριού απέναντι στον χειμώνα, την κατίσχυση της ζωής επί του θανάτου και έχει ρίζες που ανάγονται σε προχριστιανικές αγροτικές λατρευτικές τελετές για τη γονιμότητα των αγρών και, κατ' επέκταση, και των ζώων και των ανθρώπων.
Έθιμα Πρωτομαγιάς
Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι
Η αρχαιότατη γιορτή της Πρωτομαγιάς συνεχίστηκε στο διάβα των αιώνων με επισημότητα και με διάφορες μορφές και εκδηλώσεις. Μία από τις παλαιότερες γιορτές ήταν τα Ανθεστήρια, η γιορτή των λουλουδιών, η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων. Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι.
Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συνδέεται με την ανθρώπινη χαρά για την άνοιξη και τη βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι το μαγιάτικο στεφάνι που φτιάχνεται από διάφορα άνθη και καρπούς και κρεμιέται στην πόρτα των σπιτιών.
Το αμίλητο νερό
Σε νησιά του Αιγαίου την Πρωτομαγιά, τα κορίτσια σηκώνονταν την αυγή και έπαιρναν μαζί τους τα λουλούδια, που είχαν μαζέψει από την παραμονή και πήγαιναν στα πηγάδια να φέρουν το «αμίλητο νερό» (αμίλητο γιατί το κουβαλούσαν χωρίς να μιλούν). Όταν το έφερναν στο σπίτι, πλένονταν όλοι με αυτό.
Το Μαγιόξυλο
Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, σκεπασμένο με κίτρινες μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά.
Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, τραγουδώντας το Μάη.
Το Πήδημα της φωτιάς
Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.
Τα νέα παιδιά, αφού βρέξουν τα μαλλιά και τα ρούχα τους, πηδούν πάνω από τις φωτιές σαν μία συμβολική πράξη που αποσκοπεί στο να διώξει τον χειμώνα και την αρρώστια. Στην συνέχεια όλοι παίρνουν έναν δαυλό από φωτιά και την πηγαίνουν στο σπίτι τους για να φύγουν όλα τα κακά.