Polish students were making a herbarium on Biology
Zielnik czyli HERBARIUM
Jednym z zadań naszego projektu jest wspólne utworzenie zielnika.
Sztuka tworzenia zielników zaczęła rozpowszechniać się w Europie w XVI w. Zielniki zwano początkowo suchymi ogrodami lub żywymi zielnikami. Nazywano je także „ogrodami zdrowia”.
W ciągu XVII i XVIII w. sztuka sporządzania zielników rozprzestrzeniła się w Europie. Pierwsze drukowane i ilustrowane zielniki do Polski trafiły bardzo szybko.
Pierwsze odnotowane zbiory zielnikowe roślin suszonych na naszych ziemiach były autorstwa Anny Wazówny, córki Jana III Wazy i siostry Zygmunta III.
W pierwszych wiekach historii zielników na naszych ziemiach tworzeniem zielników zajmowali się głównie lekarze i szlachcianki.
Obecnie zielniki są standardowym składnikiem instytucji naukowo-badawczych zajmujących się botaniką. Funkcjonują przy szkołach wyższych, instytucjach badawczo-rozwojowych, ogrodach botanicznych i muzeach przyrodniczych.
Zielniki odegrały i odgrywają wciąż znaczną rolę w przeprowadzaniu badań taksonomicznychi florystycznych. Są też podstawową formą gromadzenia dokumentacji naukowej w pracy botaników. Zbiór roślin do zielnika, ich oznaczanie i preparowanie jest też doskonałym sposobem nauki rozpoznawania roślin.
Jak zrobić zielnik?
Zbierane do zielnika rośliny, zaraz po zbiorze rozkładane są między papierowymi kartkami chłonącymi wilgoć. Wysuszone rośliny zachowują kształty i zwykle także kolory.
Wysuszone rośliny naklejone lub przypięte są na arkusze papieru. Etykiety zawierają opis roślin – przynależność gatunkową, w tym nazwę naukową i pospolitą, zajmowane siedlisko, stanowisko i datę zebrania, ew. daty pylenia, siania, zbiorów i tym podobne informacje dotyczące roślin – w zależności od twórcy zielnika. Herbarium opisane jest nazwiskiem twórcy.
CYPRUS