Opis ptaków  i kwiatów zrobiony przez uczniów SP Brzesko

Bogatka zwyczajna

Bogatka zwyczajna, bogatka, sikora bogatka (Parus major) – gatunek niewielkiego, częściowo wędrownego ptaka z rodziny sikor.

Dzięcioł zielony

Dzięcioł zielony (Picus viridis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzicio(Picidae). Zamieszkuje nieomal całą Europę oraz zachodnią Azję – od południowej Skandynawii i Wielkiej Brytanii po okolice Morza Śródziemnego i prawie po Ural na wschodzie oraz od północnego Iranu i do Kaukazu. To ptak osiadły. Nie jest zagrożony wyginięciem.

SIKORKA BOGATKA 

Bogatka zwyczajna, bogatka, sikora bogatka (Parus major) – gatunek niewielkiego, częściowo wędrownego ptaka z rodziny sikor.

Krokus

Szafran wiosenny, krokus wiosenny  – gatunek bulwiastej byliny. Występuje w naturze w Europie Środkowej (przez Polskę i Niemcy biegnie północna granica zasięgu), sięga na wschodzie Ukrainy, na południu Bałkanów i Włoch, na zachodzie Hiszpanii i Francji. Poza tym rozpowszechniony w uprawie.Oprócz typowej formy w uprawie istnieją mieszańce z innymi gatunkami.

Żonkil

Narcyz żonkil, żonkil – gatunek roślin z rodziny amarylkowatych.  Na naturalnych stanowiskach rośnie dziko w Portugalii i Hiszpanii. Od gatunku tego pochodzi wiele mieszkańców, które ogrodnicy zaliczają do 7 grupy narcyzów.

Zdjęcia zrobione przez uczniów

 SP Brzesko

Modraszka zwyczajna, modraszka, sikora modra (Cyanistes caeruleus) – gatunek niewielkiego, osiadłego (niektóre populacje wędrowne) ptaka z rodziny sikor (Paridae), zamieszkującego w zależności od podgatunku całą Europę z wyjątkiem północnej Skandynawii i północnej Rosji, a także część zachodniej Azji. Preferuje przy tym głównie świetliste lasy liściaste i mieszane, rzadziej iglaste, zamieszkiwane również przez dzięcioła dużego, w którego starych, opuszczonych dziuplach gniazduje. Nie jest zagrożona wyginięciem, a w większości krajów (w tym w Polsce) jest nawet liczna.

Upierzenie (dla ludzkiego oka) jest na brzuchu żółte z niewielką czarną plamą. Grzbiet jest ciemnozielony z niebieskimi akcentami. Głowa jest biała z kilkoma czarnymi paskami i niebieską „czapeczką”.

Głos modraszki jest wysoki, przypominający gwizd, podobny do głosów innych przedstawicieli rodziny sikor. Jest nieco mniejsza od wróbla domowego.

źródło: Wikipedia

Gołąb pocztowy – jedna z odmian gołębia skalnego, odznaczająca się zdolnością powracania do gołębnika z dużych odległości.

Praktyczne wykorzystanie gołębi pocztowych do przesyłania wiadomości znane jest ze starożytnej Persji i Egiptu; w Grecji wykorzystywano je jako posłańców przekazujących informacje o zwycięzcach Igrzysk Olimpijskich.

Cechy gołębia pocztowego:

• kolor i wzór upierzenia. Kolory podstawowe to: biały, niebieski, czarny, czerwony, szpakowaty, pstry. Rodzaje wzorów to: gładki (bez pasów), z pasami (nazywany płowym), nakrapiany oraz T-wzór.
• barwa tęczówki. Podstawowe kolory to: perłowy (glass), pomarańczowy (żółty), czarny (bycze oko) występujący u białych gołębi pocztowych oraz różowy u albinosów.
• masa ciała: 300–400 g (samce większe)
• długość życia: 10–12 lat, choć znane są przypadki dożycia 20 lat

źródło: Wikipedia

Łabędź niemy – gatunek dużego, częściowo wędrownego ptaka wodnego z podrodziny gęsi (Anserinae) w rodzinie kaczkowatych.

 Zamieszkuje Eurazję od Wielkiej Brytanii i Francji po Pacyfik. Przeloty: luty-maj i wrzesień-grudzień. Zimuje w Europie, na Bliskim Wschodzie, środkowej i wschodniej Azji, rzadko w północnej Afryce i Pakistanie. W Polsce nieliczny, lokalnie średnio liczny; polska populacja w większości odbywa krótkodystansowe koczowania. Jest jednym z najcięższych ptaków latających.

źródło: Wikipedia

Młoda mewa srebzysta - gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkującego Europę, głównie północną i zachodnią.

To najliczniejszy gatunek dużej mewy. Wyraźny jedynie dymorfizm wiekowy. U osobników dorosłych w szacie godowej grzbiet i skrzydła popielate, końce skrzydeł czarne z białymi plamkami, reszta ciała biała. Głowa również jest w całości biała, jednak w szacie spoczynkowej pojawia się mniej lub bardziej wyraźne „strychowanie” – czyli szare zabarwienie końcówek piór nadające głowie pstry wygląd. Dziób mocny, żółty z czerwoną plamką na żuchwie. Czarne lotki na końcach skrzydeł mają białe czubki. Żółta tęczówka z żółtą lub rzadziej pomarańczową obrączką powiekową. Osobniki młodociane białe z brązowym deseniem, gęstszym na wierzchu ciała, brązowym grzbietem o piórach biało obrzeżonych. Dziób brązowy, nogi cieliste. Z wiekiem przybywa barwy popielatej na grzbiecie i skrzydłach, a zanika brązowy deseń.

źródło: Wikipedia

Dzięcioł duży, dzięcioł pstry większy– gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzięciołowatych. zamieszkujący Eurazję i północną Afrykę. Pospolity, nie jest zagrożony.

Zamieszkuje lasy całej Europy, północnej, środkowej i wschodniej Azji oraz północnej Afryki. Zasadniczo osiadły, choć część populacji wędruje jesienią wykazując inwazyjność. Ma to miejsce w latach niedoboru nasion. Pojawia się wtedy liczniej w Europie Środkowej i Zachodniej. Młode ptaki w pierwszym roku życia mogą koczować w poszukiwaniu nowych terenów lęgowych. Wyróżniane ponad 20 podgatunków różni się od siebie nieznacznie.

W Polsce rozpowszechniony, liczny ptak lęgowy. Najliczniejszy i najpowszechniejszy z polskich dzięciołów, występujący we wszystkich drzewostanach w całym kraju i przez cały rok.

źródło: Wikipedia