Γ΄ και Ε΄ τάξη 8ου Δ.Σ. Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης
Στο σχολείο μας τις δραστηριότητές μας για την προβολή της Ειρήνης παρακολούθησε κι ένα ακόμη τμήμα της Γ' τάξης κι αυτό τις έκανε πιο ενδιαφέρουσες. Αφού είδαμε όλοι την ταινία, συζητήσαμε και μετά συμπληρώσαμε ερωτηματολόγια.
Οι απαντήσεις παρουσιάζονται εδώ!
Γενικά, έπρεπε να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα της Ειρήνης και να πούμε δικές μας εμπειρίες με αυτά.
«Ένιωσα φόβο όταν ένας κύριος πλησίασε το αμάξι μας ενώ εγώ ήμουν μέσα μόνος μου». (Ε’ τάξη)
«Μια μέρα με πήγαν στο πάρκο, με άφησαν μόνο και πήγαν δίπλα στην καφετερία και νόμιζα ότι με άφησαν μόνο μου, ένιωσα φόβο». (Ε’ τάξη)
«Απελπισία. Όταν στη δευτέρα τάξη δεν με έπαιζε κανένας. Μόνο η Αλεξάνδρα». (Γ’ τάξη)
«Ένιωσα μοναξιά όταν ήμουν άρρωστος και έμεινα μόνος στο σπίτι». (Γ’ τάξη)
«Ένιωσα κούραση όταν πρόσεχα τον αδερφό μου». (Ε’ τάξη)
«Πείνα. Πεινάω κάθε μισή ώρα». (Γ’ τάξη)
«Πείνα. Ο αδερφός μου σχόλασε πιο νωρίς και πήγε βόλτα και με ξέχασε. Πήγα στο σπίτι, κλειστά και νόμιζα πως ήταν ο αδερφός, αλλά όχι και μετά όταν γύρισε με πήρε και ένιωσα λύπη γιατί με ξέχασε. Είχα κάτι να φάω, αλλά τελείωσε και έφαγα από τον διπλανό μου». (Ε’ τάξη)
«Αβοήθητη. Όταν δέχτηκα bulling λόγω της διαφορετικής μου καταγωγής. Κανείς δεν με βοήθησε». (Ε’ τάξη)
«Ένιωσα χαρά όταν γεννήθηκε ο αδερφός μου, όταν ήταν τα γενέθλιά μου». (Γ’ τάξη)
«Περηφάνια. Όταν κέρδισα κύπελλο» (Ε’ τάξη)
«Παράπονο. Όταν δεν μου κάνουν τα χατίρια. Επειδή είμαστε παιδιά και θέλουμε να γίνεται το δικό μας». (Ε’ τάξη)
«Λύπη. Εγώ ένιωσα πιο πολύ λυπημένος όταν μου φώναξε η μαμά». (Γ’ τάξη)
«Νιώθω λύπη όταν πεθαίνει ένας συγγενής μου. Νιώθω λύπη όταν βλέπω ανήμπορους ανθρώπους». (Ε’ τάξη)
«Σκεφτική. Ένιωσα σκεφτική όταν δεν καταλάβαινα τα γράμματα της Μαρίας» (Γ’ τάξη)
«Σκέψη. Ένιωσα σκέψη όταν είχαμε ένα διαγώνισμα». (Ε’ τάξη)
«Θυμό. Ένιωσα μεγάλο θυμό όταν πήρα 12 στο φροντιστήριο». (Γ’ τάξη)
«Θυμό. Όταν παίρνει η αδερφή μου το Bluetooth μου». (Ε’ τάξη)
Εντάξει... Παραδεχόμαστε ότι δεν έχουμε μεγάλη εμπειρία από πόλεμο.
Α΄ τάξη Δ.Σ. Φιλίππων
Στην Α΄τάξη σταδιακά δουλέψαμε τις δραστηριότητες που συμπεριλαμβάνονται στα παρακάτω φύλλα εργασίας:
Φύλλα εργασίας Α’ τάξης
Εδώ σας παρουσιάζουμε μερικές από αυτές τις δραστηριότητες, εστιάζοντας περισσότερο σε όσες αφορούν στην προσέγγιση της πραγματικότητας των προσφύγων- όπως την αντιλαμβάνονται τα παιδιά της ηλικίας μας- και ενδεικτικά παρουσιάζουμε κάποιες που είναι σχεδιασμένες καθαρά για την κατανόηση της ιστορίας της Ειρήνης.
Ζωγραφίζουμε την αγαπημένη μας σκηνή!
Επειδή δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς να ξεχωρίσουμε την αγαπημένη μας σκηνή, η κυρία πρότεινε να κλείσουμε τα μάτια, να αφήσουμε να περάσουν όλες οι εικόνες που μας έμειναν στο μυαλό από την ταινία και να ζωγραφίσουμε αυτή που μας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση! Τα μισά παιδιά σχεδόν ζωγράφισαν τη σκηνή που φεύγει η Ειρήνη και τα υπόλοιπα τη σκηνή που βρήκε καταφύγιο στο σπίτι του κυρίου Καλόκαρδου…
Για ποιο λόγο έφυγε η Ειρήνη από το σπίτι της; Τι μπορεί να συνέβη;
«Το σπίτι της Ειρήνης πήρε φωτιά γιατί έκαναν πόλεμο με τους κακούς.»
«Έγινε πόλεμος με τους Τούρκους και τους Έλληνες.»
«Μπορεί να είχε βρέξει, να έπεσε δυνατός κεραυνός και να έπιασε φωτιά.»
«Η μαμά της άφησε ανοιχτό τον φούρνο.»
«Γιατί από μακριά ένα κανόνι έριξε βόμβα κι ανατινάχτηκε το σπίτι.»
Ζωγραφίζουμε τι έχουν ανάγκη τα παιδιά του κόσμου για να είναι υγιή και χαρούμενα!
Σε ομάδες των δύο ατόμων κι αφού το συζητήσαμε λίγο, ζητήθηκε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν τι χρειάζονται όλα τα παιδιά για να είναι χαρούμενα. Είχαμε κάνει αντίστοιχη αναφορά όταν δουλέψαμε την έννοια της διαφορετικότητας και είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δε διαφέρουμε και τόσο μεταξύ μας, αφού ουσιαστικά έχουμε όλα τα παιδιά τις ίδιες ανάγκες. Στη συγκεκριμένη δραστηριότητα με εξέπληξε το γεγονός ότι συντονίστηκαν όλα τα παιδιά της τάξης και άλλαξαν το θέμα που τους δόθηκε και ζωγράφισαν τι χρειάζονται τα προσφυγάκια! Παραθέτω όλες τις ζωγραφιές και κάτω από την καθεμιά την περιγραφή που μου έδωσαν τα παιδιά:
«Οι φτωχοί κλαίνε και τους δίνουμε φαγητό.»
«Οι άνθρωποι ψωνίζουν απ’ το σούπερ μάρκετ πράγματα για τους πρόσφυγες.»
«Σκεφτήκαμε και ζωγραφίσαμε ένα σπίτι, φαγητά, ρούχα, παιχνίδια, πράγματα για το σχολείο, τηλεόραση, αλλά και την αγάπη.»
«Χρειάζονται φροντίδα και φάρμακα, πολλή βοήθεια.»
«Κάναμε σπίτια, φούρνους, σιτάρι, λάδι, καλαμπόκι, νερό, ζωγραφίσαμε πουλιά και καρδούλες για αγάπη και ωραίο καιρό.»
«Ζωγραφίσαμε να έχουν την οικογένειά τους κοντά, σπίτι και φαγητό.»
Συζητώντας φωτογραφίες προσφύγων…
Παραθέτω φράσεις που κατέγραψα όταν ζήτησα από τα παιδιά να μου πουν τι θα ήθελαν να σχολιάσουν βλέποντας τις συγκεκριμένες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στα φύλλα εργασίας:
«Έφυγαν αυτοί, επειδή είχε καεί το σπίτι τους και είχαν πόλεμο.»
«Ανέβηκαν στη βάρκα, γιατί έφυγαν από την πόλη τους.»
«Γινόταν πόλεμος κι αυτά τα παιδάκια λέγονται προσφυγάκια.»
«Εκεί γινόταν πόλεμος κι έψαχναν παντού δουλειά για να πάρουν λεφτά και δεν τα κατάφερναν, γι’ αυτό έφυγαν.»
«Μια νύχτα που πηγαίναμε ένα φίλο μας στο καράβι για να φύγει, πολλοί άνθρωποι είχαν έρθει από τη Συρία.»
«Άμα καεί το σπίτι μας, θα κλαίμε και μπορεί να παίρναμε κι εμείς τη βάρκα να φύγουμε.»
‘Όλα τα παιδιά χρειάζονται φαγητό, νερό, ρούχα κι ένα σπίτι. Τα παιδάκια που βλέπουμε εδώ, δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά.»
«Μερικοί άνθρωποι μπορεί να κάηκαν από τις φωτιές ή και να πέθαναν και να τους είδαν αυτοί εδώ, να τρόμαξαν και να έφυγαν.»
Μπαίνουμε στη θέση της Ειρήνης… Τι θα μας φόβιζε περισσότερο;
Σε αυτή τη δραστηριότητα τα περισσότερα παιδιά της τάξης μας ζωγράφισαν τους αστυνομικούς να κυνηγούν είτε την Ειρήνη είτε τα ίδια…
Δυο κορίτσια μας, όμως, ζωγράφισαν ως τον μεγαλύτερό τους φόβο να μην πάθει κάτι η οικογένειά τους στην περίπτωση που έπιανε το σπίτι τους φωτιά…
Συζητούμε τις φωτογραφίες και μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας…
Βλέποντας τις φωτογραφίες με τους πρόσφυγες στο φουσκωτό και στην ερώτηση αν ξέρουν τι συμβαίνει, τα παιδιά απάντησαν:
«Έφυγαν επειδή είχε καεί το σπίτι τους και είχαν πόλεμο.»
«Ανέβηκαν στη βάρκα γιατί έφυγαν από την πόλη τους.»
«Γινόταν πόλεμος κι αυτά τα παιδάκια λέγονται προσφυγάκια.»
» Εκεί γινόταν πόλεμος κι έψαχναν παντού δουλειά να πάρουνε λεφτά και δεν τα κατάφερναν, γι’ αυτό έφυγαν.»
«Μια νύχτα που πηγαίναμε έναν φίλο μας να πάρει το καράβι για να φύγει, πολλοί άνθρωποι είχαν έρθει από την Συρία.»
«Άμα καεί το σπίτι μας, θα κλαίμε και μπορεί να παίρναμε κι εμείς τη βάρκα να φύγουμε.»
«Όλα τα παιδιά χρειάζονται φαγητό, νερό, ρούχα και σπίτι. Τα παιδάκια που βλέπουμε εδώ δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά.»
«Μερικοί άνθρωποι μπορεί να κάηκαν από τις φωτιές και να πέθαναν και να τους είδαν αυτοί, να τρόμαξαν και έφυγαν.»
Στην φωτογραφία που απεικονίζει ένα κοριτσάκι στην αγκαλιά ενός άντρα μας στεναχώρησε πιο πολύ, γιατί σκεφτήκαμε ότι η Ειρήνη στην ταινία ζούσε μια τόσο μεγάλη περιπέτεια μόνη της, χωρίς τους δικούς. Σκεφτήκαμε και το ενδεχόμενο ο άντρας της φωτογραφίας να μην είναι ο μπαμπάς του κοριτσιού και λυπηθήκαμε για τα προσφυγάκια που χάνουν τους γονείς τους…
Πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά της Α΄ τάξης τη διαφορά ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες;
Αξιοποιώντας αποσπάσματα από το βιβλίο «Μικρές Οδύσσειες Παιδιών» (Βικτώρια Μπαντή, εκδόσεις Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη), συζητήσαμε τη βασική διαφορά ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Όταν ζητήθηκε από τα παιδιά να αποτυπώσουν πώς καταλαβαίνουν αυτή την διαφορά, αυτά που ζωγράφισαν ήταν πολύ συγκινητικά… Κάτω από κάθε ζωγραφιά, παραθέτω όσα μου είπαν τα ίδια τα παιδιά περιγράφοντας τη ζωγραφιά τους…
«Ζωγράφισα τα παιδάκια προσφυγάκια που κλαίνε και περιμένουν τους γονείς τους να τους φέρουν φαγητό.» Όλγα
«Είναι ένα σπίτι που καίγεται. Στην άκρη είναι ένας πρόσφυγας.» Σταμάτης
«Ζωγράφισα ένα προσφυγάκι που ζητάει βοήθεια και το σπίτι του έπαθε φωτιά.» Σταυρούλα
«Ζωγράφισα ένα κοριτσάκι που δεν της έδωσε ο κύριος ένα ψωμάκι και φώναξε τον αστυνομικό.» Ειρήνη
«Ζωγράφισα ότι έφυγα από το χωριό μου γιατί είχε γίνει πόλεμος.» Δημήτρης
«Ζωγράφισα εμένα πάνω σε σωσίβια λέμβο, ζωγράφισα τη χώρα μου κι έκανα δύο που παλεύουν μπροστά από το σπίτι μου. Ο καιρός είναι κακός.» Μάριος
«Ζωγράφισα τους κακούς που γκρεμίζουν σπίτια.» Θωμάς
«Ζωγράφισα μια μαμά που τρέχει με το παιδάκι της μακριά από τον πόλεμο, γιατί φοβάται για τη ζωή τους.» Εμμανουέλα
Τα παιδιά φάνηκε να προσέγγισαν ουσιαστικά το συναίσθημα του φόβου ως βασική διαφορά ανάμεσα στους πρόσφυγες και στους μετανάστες και το κάθε ένα το απέδωσε με τον δικό του τρόπο. Όταν συζητήσαμε τι μπορούμε να κάνουμε για να διορθώσουμε όσα άσχημα συμβαίνουν και διώχνουν τόσους ανθρώπους από το σπίτι τους, τα παιδιά είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Είναι, ωστόσο, πρόθυμα να βοηθήσουν τα προσφυγάκια και τους μεγάλους προσφέροντας ό,τι μπορούν για να τους κάνουν να χαρούν και να έχουν ελπίδα…