Waldorf Eğitimi, çocukların sosyal, duygusal, ruhsal, ahlaki ve fiziksel olarak çok yönlü gelişebilmesini amaç edinir. Çocukların bireyselliğini, özgüvenlerini ve bütünlüğünü destekleyerek, doğayla iç içe, ritmik ve gündelik yaşam içerisinde bir öğrenme süreci hedefler. Biz öğretmenlere de mesleğimizi hevesle yerine getirmek, kendimizi buna adamak, çocukların fiziksel, duygusal, sosyal ve psikolojik sağlığını korumayı en temel görev saymak düşer. Waldorf sisteminde öğretmenler, öğrencilerle ruhsal iletişim kuran, çocukların hayal güçlerini zorlayan ve duygusal zekayı ön planda tutan eğitimciler olmalıdır. Çocukların birbiriyle rekabet etmektense birbirine saygı duyarak, yardımlaşarak toplumsal aidiyet duygusu edinmelerini teşvik etmeli; çocuklara saygı ile yaklaşarak, kendi hızında öğrenmesine izin vermeliyiz. Waldorf sisteminde bir diğer önemli nokta da tamamen doğa ile iç içe bir yaşamı tercih etmesidir. Öğrenciler, belirli bir yaşa kadar teknolojiden uzak; yalnızca doğal araçlarla ilişki kurarlar. Sınıflarda plastik oyuncak bulunmaz. Ağaç dalları, tahta, pamuk, yün gibi doğal maddelerle oyuncaklar yapılır. Öğrencileri tahta oyma, heykel yapma gibi güzel sanat dallarına da yaklaştırır. Çocukların sanat, müzik, hareket ile öğrendikleri; keşvederek, deneyimleyerek yaşantılarını zenginleştirdikleri düşünülür.