Read this book made on StoryJumper

Wywiad z pisarką Janiną Wieczerską przeprowadziła Kropka z Koźmina Wielkopolskiego

... z wybitnymi Polakami ostatniego stulecia.

Tworzymy krótkie wywiady (5 pytań, 5 odpowiedzi). Prezentujemy znanych aktorów, sportowców, naukowców, twórców, osobistości regionu, w którym mieszkamy. Z każdej szkoły dodajemy maksymalnie 3 rozmowy. Można dodać zdjecie, rysunek bohatera wywiadu. Pod każdym wywiadem zapisujemy tylko nazwę szkoły. Nie tworzymy podstron, nie zmieniamy czcionki, uważamy, by nie skasować już dodanych tekstów.

KROPKA ROZMAWIA...

Wywiad uczniów ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Tarnobrzegu z panem Adamem Watrasem - tarnobrzeskim artystą- plastykiem.

- Jaki jest pana zawód?

- Ukończyłem Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, na wydziale rysunku. Jestem plastykiem, projektuję bombki na choinkę.

- Skąd pan czerpie pomysły do swoich prac?

- Na początku rzeźbiłem to, co podobało się moim dzieciom, a teraz czytam rosyjskie bajki...

- Jak powstają pana bombki?

- Najpierw przygotowuję projekty, rysuję szkice. Potem rzeźbię modele w glinie. Gotowe prace są wypalane w piecu, a następnie w zakładzie produkcyjnym bombek powstają szklane modele. Każda bombka jest ręcznie malowana i potem sprzedawana.

- Czy lubi pan swoją pracę?

- Mam ogromne szczęście, ponieważ moja pasja przynosi mi dochód. Wykonuje pracę, którą bardzo lubię, chociaż kiedy byłem uczniem drugiej klasy. nie lubiłem lepić z plasteliny...

- Czy można kupić pana bombki?

- Trudno je kupić, ponieważ wykonuję je na zamówienie i gotowe bombki sprzedawane są w innych krajach, głównie w Rosji...

- Dziękujemy za przybycie do naszej szkoły

- Dziękuję za zaproszenie.

WYWIAD PRZEPROWADZONY PRZEZ UCZNIÓW KATOLICKIEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ IM. ŚW. JANA BOSKO W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM

WYWIAD Z PANIĄ MARTYNĄ KUPCZYK - ARCHITEKT

Czy to prawda, że jest Pani rodowitą piotrkowianką?

- Tak, urodziłam się w tym mieście i często tu bywam.

Większość z nas kojarzy Panią z programem ,,Nasz nowy dom''.

- Jesteśmy na antenie Telewizji Polsat już 5 lat, dokładnie od 29 września 2013 r. To właśnie wtedy rozpoczął się pierwszy sezon programu.

O czym jest ,,Nasz nowy dom''?

- W każdym odcinku dom jednej z polskich rodzin zostaje wyremontowany przez drużynę budowlańców w 5 dni, podczas gdy rodzina zostaje wysłana na wakacje.

To nie jedyny program telewizyjny, gdzie mogliśmy Panią zobaczyć?

- Tak, brałam jeszcze udział w ,,Tańcu z gwiazdami''. To bardzo fajna przygoda - praca a jednocześnie zabawa.

Jest Pani również mamą małej Kornelii?

- Moja córeczka chodzi już do przedszkola.

Dziękuję Pani za rozmowę.

- Dziękuję również i pozdrawiam KROPKĘ.

Szkoła Podstawowa im. Janusza Kusocińskiego w Pogalewie Wielkim - wywiad ze sportowcem

1. Wywiad z Rafałem Omelko - wrocławianinem, lekkoatletą, którego domeną są biegi na 400 m i biegi sztafetowe

Rafał Omelko jest zawodnikiem KS AZS AWF Wrocław. W roku 2016 reprezentował nasz kraj na Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro. W tym roku, razem z kolegami wywalczył złoty medal podczas Halowych Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce w Birmingham. Dwa lata temu mieliśmy okazję poznać pana Rafała osobiście, podczas realizacji programu "Mały mistrz". Zdjęcia powyżej pochodzą właśnie z tego spotkania ze znakomitym sportowcem.

- Dzień dobry. Bardzo się cieszymy, że zgodził się Pan z nami porozmawiać.  Wszyscy w szkole jesteśmy strasznie dumni z tego, że mogliśmy Pana  poznać osobiście, więc tym bardziej cieszymy się, że będziemy mogli przedstawić Pana - wspaniałego biegacza i uczestnika Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janerio, naszym kolegom i koleżankom z innych polskich szkół.

-Proszę nam powiedzieć, jak to się stało, że został Pan sportowcem, kto dostrzegł Pana sportowy talent?

- Przygodę z lekkoatletyką zacząłem stosunkowo późno, bo w wieku 16 lat. Mój nauczyciel wychowania fizycznego (i obecny trener) Jacek Skrzypiński dostrzegł we mnie potencjał i zaprowadził na trening do klubu MKS MOS Wrocław, gdzie pod okiem trenera Williama Rostka uczyłem się lekkiej atletyki przez następne trzy lata. Wcześniej jednak dużo biegałem. Były biegi na orientacje, biegi uliczne, a nawet górskie. Było to bardzo amatorskie, roznosiła mnie energia i ciężko było wysiedzieć w domu, więc szukałem dla siebie jakiegoś zajęcia.

- Kiedy zdobył Pan swój pierwszy medal?

- Na swój pierwszy znaczący medal w kategorii juniorskiej musiałem pracować przez 3 lata. Dla młodego człowieka to prawie jak wieczność. Jednak cierpliwość w końcu popłaciła i w 2008 roku zdobyłem mistrzostwo Polski juniorów. To był przełomowy moment, byłem tuż po maturze i pomyślałem sobie, że warto związać swoją przyszłość ze sportem. Natomiast na pierwszy seniorski, międzynarodowy medal musiałem czekać kolejne 6 lat - w 2014 roku zdobyłem wraz z kolegami srebro w sztafecie 4x400m na mistrzostwach Europy w Zurichu.

- Proszę nam powiedzieć, jakie cechy, Pana zdaniem, należy w sobie pielęgnować i rozwijać, aby odnosić sukcesy sportowe?

- Myślę, że odpowiedź jest poniekąd zawarta w tym, o czym mówiłem wcześniej. Przede wszystkim trzeba być cierpliwym i konsekwentnym w dążeniu do celu. Na drodze młodego człowieka, który chce realizować się w sporcie pojawia się wiele przeciwności. Chyba największym problemem są kontuzje i różnego rodzaju problemy zdrowotne, nie można jednak się poddawać i trzeba robić wszystko, żeby zwalczać przeciwności i wracać za każdym razem silniejszym. Trzeba również pamiętać, że sport to ciężka, codzienna praca, a to co kibic ogląda podczas zawodów, to tylko efekt końcowy.

- Patron naszej szkoły – Janusz Kusociński miał czapeczkę, którą traktował, jak swój sportowy talizman, czy Pan też ma taką rzecz, którą zawsze zabiera ze sobą na zawody?

- Z zasady staram się nie być przesądny. Wolę polegać na sobie i nie nadawać zbyt wielkiej wagi przedmiotom. Bo co by było, gdybym miał taką szczęśliwą czapeczkę i ją zgubił ;)
Janusz Kusociński jest natomiast postacią, która zarówno w kwestiach sportowych, jak i życiowej postawy jest dla mnie wzorem.

- Ten rok przyniósł Panu ogromny sukces – złoty medal podczas Halowych Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce w Birmingham. Można więc powiedzieć, że osiągnął Pan już w sporcie bardzo wiele, jakie wobec tego ma Pan sportowe marzenie?

- Na tym etapie od wielkich marzeń wole stawiać sobie realne cele do wykonania. Na najbliższy sezon letni jest to pokonanie bariery 45 sekund. Brakuje mi niewiele bo mój rekord życiowy to 45,14s. Gdyby to się udało następnym celem byłoby rekord Polski, który też jest już coraz bliżej. Bieganie na tym poziomie pozwoliłoby mi wejść do światowej czołówki. A na tym zależy mi najbardziej, żeby walczyć jak równy z równym o medale najważniejszych imprez lekkoatletycznych.

- Dziękujemy Panu serdecznie za rozmowę. Bardzo mile wspominamy zajęcia, które Pan prowadził i nasze spotkanie. Mamy nadzieję, że nie było ono ostatnie i jeszcze kiedyś Pan nas odwiedzi :)  Życzymy, Panu osiągnięcia wszystkich sportowych zamierzeń :)

- Dziękuję również. Dla mnie wspólne zajęcia z dziećmi to ogromna frajda, dlatego na pewno będzie jeszcze okazja do kolejnego spotkania :)

2. Wywiad z Damianem Wróblem - zapaśnikiem i zawodnikiem sumo
Damian Wróbel jest zawodnikiem klubu MKS rokita Brzeg Dolny. Jest członkiem kadry narodowej sumo. Jego tegoroczne sukcesy to między innymi: I miejsce w kategorii wagowej 115 kg w Pucharze Polski w Sumo w Dębicy (luty), I miejsce w Pucharze Polski w Sumo w kategorii +100 w Białymstoku (marzec) i brązowy medal na Mistrzostwach Świata Juniorów w Sumo na Tajwanie (lipiec). Damian jest absolwentem naszej szkoły.

Autor zdjęć: Telewizja Brzeg Dolny, Panorama Brzegu Dolnego

- Jak to się stało, że zostałeś sportowcem?

- Mój wujek Maciek zabrał mnie ze sobą na trening i pokochałem to :)

- Czemu akurat uprawiasz zapasy?

- Ponieważ lubię rywalizację, lubię czuć tę adrenalinę, gdy walczę. Po prostu kocham ten sport.

- Czy zapasy to jedyna dyscyplina sportu, jaką uprawiasz?

- Nie. Od kilku lat trenuję jeszcze sumo i piłkę nożną.

- Czy kiedyś przegrałeś?

- Oczywiście, że to się zdarzało i na pewno będzie się jeszcze zdarzało. To jasne, że każdy z nas chciałby zawsze wygrywać, tak jednak nie jest. Najważniejsze jest to, żeby nie poddawać się po porażce.

-Jakie jest Twoje największe marzenie sportowe?

- Zawalczyć na Olimpiadzie.

- Dziękujemy za rozmowę i życzymy Ci jeszcze wielu sukcesów, no i oczywiście spełnienia Twojego sportowego marzenia. Trzymamy za Ciebie kciuki.

- Ja również dziękuję.

Rozmowę prowadził Marcel z kl. VII

Uczniowie klasy 3a z Białegostoku

w wywiadzie ze szkolną panią pedagog

Read this book made on StoryJumper!function(){function d(){"undefined"==typeof SJMakeBookOpenLightBox?--c>0&&setTimeout(d,100):SJMakeBookOpenLightBox()}function e(){/in/.test(document.readyState)?setTimeout(e,9):d()}var a="https:"==document.location.protocol?"https:":"http:";if("undefined"==typeof SJScriptLoaded){window.SJScriptLoaded=!0;var b=document.createElement("script"),c=10;b.src=a+"//www.storyjumper.com/script/storyjumper-embed.js",document.getElementsByTagName("head")[0].appendChild(b),e()}}();

WYWIAD 1

Szkoła Podstawowa nr 5 w Pile: twórca, osobistość regionu

Wywiad z panią dr Moniką Kłos - pasjonatką wiedzy, edukatorką, założycielką rozpoznawalnej w Pile Pracowni Edukacji i Coachingu - miejsca szkoleniowego dla dzieci, młodzieży i dorosłych. W jej Pracowni każdy znajdzie coś dla siebie: od kursów notowania graficznego, po neurodytaktykę i coaching.

1. Założył Pan w Pile klub piłki nożnej KP Piła. Kiedy to było i skąd ten pomysł?

Klub Piłkarski Piła założyliśmy w 2016 roku. Ten pomysł rodził się w głowie od dawna, jednak przełom nastąpił w momencie, gdy chłopcy w Pile nie mieli gdzie kontynuować przygody z piłką nożną po kategorii trampkarza. Dziś stworzone są dwie grupy juniora młodszego i starszego, w których rozwijamy umiejętności młodych piłkarzy.


2. Od kiedy wiedział Pan, że chce trenować piłkę nożną?

Jak każdy młody chłopiec grałem z kolegami na podwórku, później były kluby sportowe. Na studiach podjąłem decyzję, że chcę zostać trenerem piłki nożnej.

3. Czy grał Pan w jakimś klubie? Jeśli tak, to na jakiej pozycji?

Tak było ich wiele, m.in.: MKP 1999 Piła, Sparta Złotów, Lubuszanin Trzcianka, Noteć Rosko, Polonia Chodzież, Polonia Piła oraz obecnie KP Piła.

4. Woli Pan być zawodnikiem czy trenerem?

Zdecydowanie trenerem.

5. Jakie ma Pan plan związane z piłką nożną?

Chciałbym, aby w niedalekiej przyszłości w Pile powstał profesjonalny klub piłkarski z nowoczesną bazą sportową.

Dziękujemy. Uczniowie kl 5a.

WYWIAD 3  Tomasz Kamel prezenter telewizyjny

Szkoła Podstawowa nr 26 we Wrocławiu

1.Dzień dobry!Panie Tomaszu proszę mi powiedzieć, skąd Pan pochodzi?

Pochodzę z Jeleniej Góry.

2. Czy wiązał Pan swoją przyszłość ze sportem.?Wiem, że uczęszczał Pan do sportowego liceum.

Na początku robiłem wszystko, by zostać piłkarzem. Jednak pod koniec klasy czwartej uświadomiłem sobie, że dziennikarswo jest moją pasją.

3. Dlaczego zdecydował się Pan na stworzenie kampanii medialnej "Zwolnij szkoda życia?"

Chciałem pokazać ludziom jak kruche jest życie i nie warto ryzykować przyciskając pedał gazu. Jedna nieodpowiedzialna decyzja, zbyt duża prędkość i całe nasze życie może lec w gruzach.

4. Czy zamierza Pan wziąć udział w programie rozrywkowym "Twoja twarz brzmi znajomo"?

Czemu nie?Chociaż nie śpiewam najlepiej, ale lubię  podejmować nowe wyzwania.

5. jeszcze ostatnie pytanie.: Co Pan sobie wyobraża, gdy widzi Pan czarną kropkę na białej kartce?

Chyba wszechświat, w którym kropka inny świat    to przejście do innego wymiaru:)

Dziękuję za rozmowę.

wywiad 4:

Szkoła Podstawowa nr 5: osobistość regionu, twórca

wywiad z Panią Dorotą Semenov - rzecznikiem prasowym Urzędu Miasta Piły oraz założycielką klubu Toastmasters w Pile

1. Wiemy, że pracuje Pani w Urzędzie Miasta Piły. Czym się tam Pani zajmuje i czy to trudna praca?

Pracuję w Urzędzie Miasta Piły na stanowisku specjalisty ds. polityki informacyjnej - prościej mówiąc jestem rzeczniczką urzędu - tzw. pijarowcem. W każdej pracy są zadania trudne i trudniejsze, ale jest to bardzo ciekawa praca, w której każdy dzień pisze nowe scenariusze. Moim zadaniem jest informować mieszkańców o ważnych dla nich projektach realizowanych przez Urząd, spółki miejskie i jednostki. To wymaga zdolności koordynatora, wysokich umiejętności komunikacyjnych, pracy pod presją czasu. Współpracuję z dziennikarzami. Zanim jednak ja im przekażę informację, sama muszę ją pozyskać, więc to ścisła współpraca z współpracownikami całej Gminy. 

 

2. Lubi Pani swoją pracę?

Lubię swoją pracę, bo jak wcześniej napisałam przynosi ona każdego dnia nowe wyzwania, jest w niej element twórczy - redagowanie informacji, ciekawych komunikatów, przygotowywanie grafik i wiele innych ciekawych zadań, w których uczestniczę dzięki niej. 

 

3. Założyła Pani w naszym mieście klub mówców. Co to jest, co się tam robi?

Zostałam zarażona ideą Toastmasters International i stwierdziłam, że Piła musi mieć takie miejsce. Jest to klub, w którym ludzie trenują przemawianie publiczne, występy. Ścieżki edukacyjne są jednak dużo szersze i można w klubie nabyć wielu nowych umiejętności, niezbędnych w dzisiejszym świecie np. nagrywania podcastów, zrozumiałego wyrażania swoich myśli, umiejętności liderskich, trenerskich i wielu innych.

 

4. Jest Pani w Pile rozpoznawalna. Jak się z tym Pani czuje?

Ja bardzo lubię tworzyć, przez wiele lat występowałam na scenie, zaczynając od tej szkolnej - śpiewając, malowałam, fotografuję, piszę wiersze 9ostatnio dużo rzadziej). Zawsze pojawia się stres związany z występem, ale ja to bardzo lubię, tak się spełniam w życiu. To dało mi fundament do tej rozpoznawalności, która pewnie jest, ale nie jest aż taka, by zaczepiali mnie ludzie na ulicy, chociaż się zdarza. Cieszę się, gdy mogę ludziom pomóc, odpowiedzieć na ich pytania, uspokoić ich, jeśli mają z czymś problem. Lubię ludzi i ich energię, więc kontakty z nimi to także dla mnie przyjemność. Te trudne uczą mnie dialogu i wsłuchiwania się w drugą stronę. 

 

 

Cieszę się, że mnie zaprosiliście do swojego projektu. Uwielbiam święto Dzień kropki, niech Was inspiruje. Pozdrawiam całą klasę bardzo serdecznie - cieszcie się i twórzcie z radością każdy swój dzień. 

 

Dziękujemy Pani. Pozdrowienia przekażemy. :)

 

WYWIAD 5    Kamil Stoch

kl. 3a SP nr 8 w Chemie

1. Kiedy zaczęła się Twoja przygoda z nartami?

Moja przygoda z nartami rozpoczęła się w wieku 3 lat.

 

2. Kiedy zacząłeś skakać?

Pierwszy skok oddałem, gdy miałem 9 lat.

 

3. Kiedy zdobyłeś mistrzostwo młodzików?

O ile dobrze pamiętam, było to w roku 1999.

 

4. Kiedy zdobyłeś swoje pierwsze punkty w Pucharze Świata?

Pierwsze punkty zdobyłem za zajęcie 7 miejsca w Pragelato w 2005 roku.

 

5. Ile razy startowałeś w Igrzyskach Olimpijskich?

Startowałem 3 razy: w 2006 roku w Turynie, w 2010 roku w Vancouver i w 2014 roku w Soczi.

 

Dziękuję za rozmowę. 

WYWIAD 6     Józef Piłsudski

kl. 3 a SP 8 Chełm

WYWIAD 7   Jan Paweł II

kl. 3a SP 8 Chełm

Wy wi ad Kr opk i  z  Ani t ą Li pni c ką.
Dzi eń Dobr y  Pani  Ani t o.  Czy  mogł aby m z adać Pani  k i l ka pyt ań?
Oc z y wi ś ci e,  z ac z ynaj my !
Sł ys z ał am,  że Pi ot r k ów Tr ybunal sk i  t o mi ej sce pani  ur odz eni a,  j ak  ws pomi na Pani  nas ze mi ast o?
Ur odzi ł am s i ę t ut aj  i  bar dz o dobr z e ws pomi nam c zas  s tu pędz ony ,  Pi ot r k ów t o c udowne mi as t o.
 Mi eszk ał am t ut aj  k i l kanaśc i e l at  i  wi el e udał o mi  si ę z apami ęt ać.
A c zy  pr z ed ś pi ewani em mi ał a Pani  j aki eś  i nne zai nt er esowani a?

 Oc zy wi śc i e.
 Gdy  mi ał am 15 l at  by ł am model ką.
Podobał a si ę Pani  t a pr ac a?
T ak,  al e sz y bk o z ni ej  z r ez ygnował am i  z ac zęł am śpi ewać w zes pol e.
Co do zespoł u,  by ł  t o „ Var i us Manx” ?
Dok ł adni e.  Nagr al i ś my  dwi e pł y t y  „ EMU”  i  „ ELF” ,  odni os ł y one duż y  s ukc es .

 Pomi mo t ego t er az  ś pi ewa Pani sol o? 

 Chc i ał am spr óbować cz egoś  nowego i  uważam,  że był   t o dobr y k r ok  w moi m ż yc i u.
 Ci es zę s i ę z  t ej  decyzj i .  Napi s ał am duż o pi os enek i  popeł ni ł am wi el e pł yt  w t ym nową  , , Mi ód i  Dym’ ’
My r ówni eż  c i es z y my  s i ę z  Pani  sz cz ęśc i a i  mamy nadz i ej ę,  ż e ni e dł ugo usł y s zy my Pani ą na koncer ci e  
 w Pi ot r k owi e.

 J a r ówni eż  mam t aką nadz i ej ę.
J es zc z e r az  bar dz o dz i ękuj ę z a udz i el eni e mi  wywi adu.  Ży cz ę Pani  wi el u s uk ces ów w kar i er ze muzy cznej
 .
Dz i ękuj ę i  do z obac zeni a na koncer ci e   w Pi ot r k owi e Tr ybunal s ki m.

WYWIAD 9

Szkoła Podstawowa im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Runowie

Wywiad z dr. Sławomirem Skowronkiem: nauczycielem, historykiem, rekonstruktorem i autorem książek.

1. Jaki ma pan na sobie strój i dlaczego pan go nosi?

Jest to mundur oficera rosyjskiej piechoty noszony dwieście lat temu, w epoce napoleońskiej. Wraz z kolegami i koleżankami próbujemy poznawać historię przez doświadczanie życia w dawnych czasach, a potem przekazywać tę wiedzę podczas pokazów i inscenizacji bitew. Nazywa się to rekonstrukcją historyczną.

2. Jakimi jeszcze sposobami przekazuje pan wiedzę historyczną?

Uczę w szkole średniej, piszę artykuły i książki. Często wygłaszam prelekcje i wykłady, spotykam się z publicznością w różnym wieku. Prowadzę także spotkania autorskie, których tematem są książki napisane lub przetłumaczone przeze mnie.

3.   Czy może pan coś opowiedzieć o książkach, jakie ma pan dziś ze sobą?

Trzy spośród nich są napisane przeze mnie. Każda z nich jest nieco inna. Ta oto: „Wschodniopruskie kampanie Napoleona”, napisana wspólnie przeze mnie i profesora Janusza Jasińskiego, jest książką popularnonaukową. Oznacza to, że zawiera prawdziwą wiedzę o historii, ale podaną w sposób lekki i ciekawy dla zwykłego czytelnika. Nie jest przeładowana specjalistycznym słownictwem i przypisami, zawiera tylko wybór bibliografii czyli krótki spis pozycji wykorzystanych podczas pisania. Książka dla każdego, kto trochę interesuje się historią. Druga z widocznych tu książek to opracowanie naukowe, a konkretnie moja praca doktorska. W książce naukowej autor musi bardzo poważnie traktować każde zdanie i twierdzenie; musi je udokumentować powołując się na konkretne źródło informacji. Każde ważne zdanie musi oznaczyć numerem w tekście i wyjaśnić w przypisie, który zamieszcza się zwykle u dołu strony (to ten widoczny tu tekst zapisany mniejszym drukiem). Praca naukowa musi też posiadać dokładny spis źródeł i opracowań wykorzystanych podczas pisania. Trzecia z książek jest moja i nie moja zarazem. Dlaczego? Ponieważ jest powieścią napisaną przez znanego mi osobiście historyka rosyjskiego profesora Olega Sokołowa (ma on w swym dorobku także prace naukowe, z których dwie tłumaczyłem z języka rosyjskiego na polski). Ja zaś tę powieść przetłumaczyłem. Tu widzicie jej rosyjski oryginał, a tu moje polskie tłumaczenie. Ten przekład był dla mnie bardzo ważny, gdyż zainspirował mnie do napisania własnej powieści historycznej. Oto ona: „Śnieg, ogień i krew. Heilsberg 1807”. Jej akcja rozgrywa się w naszej okolicy podczas wojny 1807 roku. Napisałem także jej dalszy ciąg, ale jeszcze czeka na wydanie. 

4. Dlaczego pana mundur jest inny niż współczesne mundury? Taki kolorowy?

Ponieważ na dzisiejszym polu bitwy żołnierz musi się kryć przed ostrzałem wroga a dowódca może orientować się w sytuacji za pomocą nowoczesnych środków łączności. Natomiast dwieście lat temu wódz musiał widzieć całe pole bitwy i rozpoznawać swoich i obcych oraz konkretny oddział jedynie za pomocą lunety. W dodatku pole walki było zwykle zasnute kłębami dymu prochowego, bo wtedy używano innego prochu. Każdy element stroju coś oznaczał, był informacją dla dowódcy.

5. Czy ma pan jeszcze jakieś talenty?

Zdarzało mi się, zwłaszcza dawniej, dużo rysować. Moje rysunki nie mają być może wielkiej wartości artystycznej, ale ich sporządzanie sprawiało mi radość. Ponadto niektóre z nich stały się obecnie dokumentami, gdyż wygląd miejsc rysowanych przed laty znacznie się zmienił. Tu widzicie kilka moich dawnych szkiców, a tu próbki rysowanych przeze mnie komiksów. Moje komiksy także propagowały historię; oprócz akcji chciałem w nich zaprezentować wygląd różnych przedmiotów odnalezionych przez archeologów.

Bardzo dziękujemy za udzielone informacje. Być może niektórzy z nas sięgną w przyszłości po pana książki albo zainteresują się rekonstrukcją historyczną.

WYWIAD NR 10

Klasa 2a Szkoła Podstawowa nr 3 w Piotrkowie Trybunalskim

Dzień dobry, prosimy o przedstawienie się :-)

Nazywam się Ada Sztajerowska, w 2013 roku zdobyłam tytuł Miss Polski.

Jaki zawód wykonujesz?

Aktualnie jestem studentką czwartego roku Psychologii, a w wolnym czasie pracuję jako modelka.

Jakie jest Twoje hobby?

Moim hobby jest moja praca, studia a także taniec.

Czy uprawiasz jakiś sport?

Bardzo interesuje mnie zdrowy tryb życia, higiena ciała jak i umysłu w związku z tym pasjonuje mnie joga.

Co chciałabyś przkazać dzieciom?

Chciałabym przekazać Wam, że z roku na rok coraz bardziej utwierdzam sie w przekonaniu, że w każdym z nas jest ukryty talent, wystarczy go odkryć i rozwijać się w dziedzinie którą naprawdę lubicie.

Dziękujemy za rozmowę :-)

**************************************************************************************************************************************************************************